φερμιόνιο

το, Ν

φυσ. χαρακτηρισμός καθενός κβαντονίου με ημιπεριττό σπιν, που υπακούει στην απαγορευτική αρχή τού Πάουλι και περιγράφεται από τους νόμους τής κβαντικής στατιστικής Φέρμι-Ντιράκ, ιδιότητα στην οποία οφείλει και την ονομασία του.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθετο, πρβλ. αγγλ. fermion < term- (< όν. τού Ιταλού φυσικού Enrico Fermi) + ion (< ιόν < εἶμι)].